Agatha Herweijer straalt als ze vertelt over die ene zin die haar leven veranderde: ‘Je zult met andere mensen bidden’. Die woorden vernieuwen haar kijk op zichzelf, op anderen en op gebed. “Die zin vond weerklank in mijn hart. Ik dacht: ja, dit kan ik! En toen ben ik het gewoon maar gaan doen.”
Agatha (67) groeit op in een domineesgezin. Haar vader gaat voor in een Christelijk Gereformeerde Kerk (CGK). Van jongs af aan is ze erg betrokken bij de kerk. Agatha vertelt: “Wel was ik altijd zoekende. Ik stelde continu waarom-vragen. Om die vragen beantwoord te krijgen, las ik als puber veel boeken. Zonder dat ik het zozeer doorhad, nam ik veel kennis tot mij en werd een aantal van mijn vragen beantwoord.”
Op haar achttiende overweegt zij om belijdenis te doen. Een zin uit het avondmaalformulier van haar kerk trekt haar over de streep. “Daarin stond dat het lichaam van de Heere Jezus Christus verbroken was tot volkomen verzoening van alle zonden. Ook de mijne. Dat overtuigde mij om deze geloofsstap te zetten.”
Thuiskomen
In de CGK ontmoet Agatha haar man. Beiden zijn actief in de gemeente. Ze krijgen kinderen: twee zoons en twee dochters. Hun leven verloopt voorspoedig, maar in 2000 krijgt haar man het zwaar op zijn werk. Hij vindt veel steun bij de CBMC (een missionaire beweging van en voor ondernemers en zakenmensen in Nederland, red.). Het stel wordt door een van de CBMC-leden uitgenodigd om eens mee te gaan naar de Vrije Evangelisatie Zwolle (VEZ). “Deze kerk voelde voor ons als thuiskomen”, zegt Agatha.
“Vanaf toen was er een diepe bewogenheid in mij voor mensen.”
Scheur door je hart
“Ik leerde in die gemeente de Heilige Geest kennen. Ook spraken de preken mij erg aan. Een van de preken die mij het meest raakte, ging over Matteüs 9:36. Hierin staat: ‘Toen Hij de menigte zag, was Hij innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, zoals schapen die geen herder hebben.’ In het Grieks wordt het woord ‘splagchnizomai’ in die tekst gebruikt. Dat betekent zoiets als: een scheur door je hart als je geconfronteerd wordt met pijn en lijden van anderen. Zo voelde ik dat ook op dat moment. Vanaf toen was er een diepe bewogenheid in mij voor mensen.”
Dit kan ik
Agatha volgt in 2001 de cursus Koninklijk leven: “Aan het eind van de cursus zei iemand tegen mij: ‘Je zult met andere mensen bidden’. Dat raakte me diep. Niet alleen voelde ik: dit kan ik, er kwam ook de overtuiging: dit móet ik doen. Diezelfde week werd ik gebeld door iemand met de vraag of ik mee wilde doen aan een gebedsgroep van de middelbare school. Ik vond dat zo’n mooie bevestiging!”
Daarna volgt een gebedsgroep van een basisschool. Ze krijgt ook een diep verlangen om te starten met een gebedsgroep in de VEZ. “In 2008 begonnen we met die gebedsgroep. We bidden daar voor de gemeente en staan open voor woorden van God. Die delen we met de gemeenteleiders.”
“Het leven is een opgave voor veel mensen. Ik sta zo graag biddend achter hen.”
De hele dag door
“Gebed is de drijfveer van mijn leven. Ik zie het als mijn bestemming. Ik praat de hele dag door met God. Vroeger waren mijn gebeden vooral vragend. Nu spreek ik veel meer uit wie God voor mij is. Ik noem Hem bij de namen die hij Zichzelf geeft in de Bijbel: Redder, Bevrijder, Herder, Schild, enzovoort. en ben dan vol van Zijn grootheid. Ik heb altijd wel een aantekenboekje in de buurt om Bijbelteksten en gedachten te noteren die naar boven komen tijdens het gebed. Soms geef ik die door aan anderen om hen te bemoedigen. Het leven is een opgave voor veel mensen. Ik sta zo graag biddend achter hen.”
Gesloten hemel
Agatha somt enthousiast op voor wie zij bidt: ‘Ik vind het heel belangrijk om te bidden voor de zieken in de gemeente en in mijn omgeving. Zieken hebben soms het gevoel dat de hemel gesloten is voor hun gebeden. Weet je welk Bijbelverhaal mij daarbij inspireert? Het verhaal over de vier vrienden die een zieke door het dak laten zakken. Ik voel mij een van die vrienden die zieken bij Jezus brengt.”
“Natuurlijk bid ik ook voor mijn man, onze kinderen en familie. Ook bid ik voor zendelingen en onbereikte volken. God voelt een diepe liefde voor beide. Ik bid elke dag voor Luuk en Sara*, (link naar artikel Luuk en Sara) al acht jaar lang, en voor andere zendelingen. Ik geloof dat gebed verschil maakt in hun leven en het leven van de mensen die zij willen bereiken.”
“Ik ben niet bezig met gebedsverhoring.”
Gebed maakt verschil
Ze vervolgt: “Hoewel ik dus geloof dat gebed verschil maakt in de levens van mensen, ben ik niet bezig met gebedsverhoring. God vraagt mij om te bidden voor mensen. Ik leg ze in Zijn hand. Ik ben gehoorzaam en laat daarna los. Vaak bid ik alleen maar hun naam, omdat ik weet dat God precies weet wat zij in hun context nodig hebben. Ik vul het niet voor Hem of anderen in. Als ik bid, ervaar ik dat ik deel ben van een groter geheel. Ik vind het een enorm voorrecht dat ik door middel van gebed deel uit mag maken van het liefdevolle plan van God met deze wereld.”
Depressie
Toch zijn er ook momenten in haar leven geweest dat ze nauwelijks kon bidden. Drie jaar geleden kreeg ze een depressie. Ze vertelt: “Het enige wat ik ‘s nachts kon bidden in mijn wanhoop, was: HELP! En dat gebed is verhoord. Niet doordat ik direct daarna herstelde van die depressie, maar doordat ik een gedachte kreeg: ‘Neem tijd om te herstellen.’ Ik herkende daarin de stem van God en het gaf mij de rust die ik nodig had om beter te worden.”
Voor jongeren bidden
Van het Paulus-gebed (link naar de website) dat mede vanuit Uitdaging is gestart, heeft Agatha nog nooit gehoord. Toch blijkt ze daar al onbewust aan mee te doen: “Dat houdt dus in dat senioren voor jongeren bidden? Wat een mooi initiatief! Wij zijn vorig jaar een gebedsgroep gestart voor jongeren in onze gemeente. We ontvangen gebedspunten van jongerenleiders. Ik vind het zo fijn om te bidden voor de noden van jongeren. Jongeren worstelen vaak met eenzaamheid en identiteit. Er speelt veel. Ja, het is hard nodig dat er voor jongeren gebeden wordt!”
Hoe bidden?
Agatha is zich ervan bewust dat veel mensen het moeilijk vinden om te bidden. Haar advies: “Begin klein: ‘Hier ben ik. Ik weet het niet zo goed.’ Bij God mag je oefenen. Niks is fout. Ga het gewoon doen. Het maakt niet uit hoe kort of hoe lang je gebed is, als je je maar uitspreekt naar God. Hij weet als geen ander wat jij en de mensen voor wie je bidt nodig hebben.”
Gevraagd naar de schat die ze wil delen, besluit Agatha haar verhaal enthousiast: “Gebed verrijkt je leven en dat van de mensen voor wie je bidt. Pak die schat aan en geniet van wat het uitwerkt in het leven van jezelf en anderen!”
Over Agatha
Agatha is getrouwd en heeft vier kinderen en twee schoonkinderen. Ze heeft gymnasium en HBO-Jeugdwelzijnswerk gedaan. Ze heeft in de jeugdzorg gewerkt en daarna fulltime voor haar gezin gezorgd. Agatha heeft veel verschillende rollen in de kerk gehad, onder andere op het gebied van evangelisatie, gebed en nazorg. Momenteel is ze samen met haar man oudste in hun gemeente Vrije Evangelisatie Zwolle.
*Om veiligheidsredenen zijn de namen van de zendingswerkers in dit artikel veranderd.
