In het kader van haar opleiding journalistiek aan de CHE maakte Mirthe Verhoeff een werkreis naar Athene. Daar ontmoette ze de Nederlandse Carla Bakker en schreef ze dit artikel:
Gedreven door haar geloof en de overtuiging dat ieder mens het waard is, verlaat Carla Bakker haar chalet op het boerenerf en haar baan als analist bij de bank om in Athene vrijwilligerswerk te verrichten. Wat begon als een korte vluchtelingenmissie op Lesbos, groeide uit tot een persoonlijke roeping om haar leven te wijden aan de kwetsbaren. In Athene zorgt Carla de komende twee jaar voor de distributie van de basale goederen voor vluchtelingen, terwijl ze de liefde en zorg die ze zelf van God ontvangt, deelt met haar naasten.
Athene is niet de eerste plek waar Carla zich inzet voor vluchtelingen. “Ik begon met vluchtelingenwerk op Lesbos, daar hielp ik drie weken. Ik vond het echt niet leuk om na zo’n korte tijd alweer terug naar huis te moeten; ik had net door hoe ik alles een beetje moest doen. Maar m’n baan in Nederland wachtte natuurlijk op me. Ik besloot om het eerst allemaal even te laten bezinken en er over te bidden. Als ik na twee maanden nog steeds datzelfde gevoel had, zou ik actie ondernemen.”
Nieuwe missie
De twee maanden passeerden en het verlangen om haar naasten te helpen bleef. Carla volgde haar hart en besloot zich een half jaar in te zetten bij een nieuwe missie op Samos. “Ik ervoer dat God de weg voor mij baande, want ik mocht bij mijn toenmalige baan als analist bij de bank, zes maanden lang onbetaald verlof opnemen, waardoor het mogelijk was om op Samos te werk te gaan.”
Al een lange tijd geloofde Carla in God, maar de persoonlijke relatie met God ontbrak. Hierdoor durfde zij niet haar hele leven aan God toe te vertrouwen op de manier waarop Hij dat van ons vraagt. ”Hij zegt letterlijk: “Maak je geen zorgen voor de dag van morgen, want vandaag heeft al genoeg aan zichzelf.” Ik was alleen maar bezig met de aardse manier van geluk: veel werken en geld verdienen. Tot ik besefte: Oke, maar als ik geloof dat God voor mij zorgt, dan mag ik dat loslaten. Dan hoef ik niet zo veel geld op m’n spaarrekening te hebben of een vaste baan.”
Geroepen
Na de zes maanden op het Griekse eiland Samos keek Carla er tegenop om weer terug aan het werk te gaan bij de bank. “Het kon gewoon niet. De hele dag achter drie computerschermen zitten, het paste niet meer.” Ze besloot de stoute schoenen aan te trekken en haar baan na zeventien jaar op te zeggen. Ze durfde God te vertrouwen dat Hij voor haar zal zorgen. “Ik stuurde gelijk een mail naar de christelijke vluchtelingenorganisatie Christian Refugee Relief om me beschikbaar te stellen. Nu mag ik mij twee jaar lang inzetten voor de vluchtelingen in Athene. God heeft mij geroepen om deze twee jaar hier te dienen, dus dat ga ik doen. Wat daarna komt, komt daarna. Dat laat Hij mij te zijner tijd zien.” Carla wordt nu ondersteund door maandelijkse of eenmalige giften. “Het geld van de organisatie moet zo veel mogelijk ten goede komen aan de mensen die het echt nodig hebben.”
“Als je als christen de deur dicht gooit in het gezicht van vluchtelingen, dan denk ik niet dat je begrijpt wat Jezus bedoelde met het liefhebben van je naasten.”
Vluchtelingencrisis
De vluchtelingenkwestie verontrustte Carla Bakker al langere tijd. “In de media zag ik berichten die in mijn ogen niet klopten. ‘Gelukszoekers’, hoe komen ze erop?!” Het grote probleem van Europa is volgens Carla dat het vluchtelingenvraagstuk onpersoonlijk wordt gemaakt. “We halen de mens eruit. Het is een discussie van aantallen, geld en lasten die we wel of niet willen dragen. We horen als Nederlanders bij de rijkste mensen ter wereld. Hebben wij die rijkdom voor onszelf gekregen? Als christen denk ik dat je dan nee moet zeggen. Alles wat je krijgt van God is om door te geven en te delen. Nooit om zelf te houden.”
Naastenliefde
‘Heb je naasten lief’, een uitspraak van Jezus waar Carla haar leven op baseert. “Als je als christen de deur dicht gooit in het gezicht van vluchtelingen, dan denk ik niet dat je begrijpt wat Jezus bedoelde met het liefhebben van je naasten. Het zijn allemaal op zichzelf staande, unieke mensen en ik snap dat de overheid uiteindelijk een vertaalslag moet maken naar een beleid. Maar als mens heb je de keus om de ander te zien als mens. Ik denk dat dat onze roeping is, onze taak, dat wij om mogen zien naar de mensen die het minder hebben.”
Warehouse
Carla is op dit moment de enige long term medewerker van Christian Refugee Relief in Athene. “Ik coördineer het warehouse en alle vrijwilligers die hier komen, samen met een team. Op dit moment bestaat dat team uit twee dames die hier een aantal weken zijn. Je hebt namelijk ook short term vrijwilligers: Die komen dan bijvoorbeeld op missiereis voor twee weken lang om te helpen met kleding uitzoeken, orders klaar maken en die uitdelen in de stad. Maar ook het bereiden van maaltijden en die uitdelen op straat of het organiseren van een gezelschapsmiddag waar je een spelletje kunt doen met de mensen.”
In het warehouse worden de spullen verzameld die vanuit Nederland naar Griekenland worden gestuurd. “Ik stuur een lijst met spullen die nodig zijn en vanuit Nederland wordt dan geprobeerd zoveel mogelijk hiervan op te sturen. De meeste spullen komen van donaties van bijvoorbeeld kerken, buurtcomités of groothandelaren die om wat voor reden dan ook spullen over hebben. De spullen die worden opgestuurd en uitgedeeld zijn vooral basale producten zoals kleding, shampoo en houdbaar voedsel. Maar als een bedrijf zegt: ‘Joh, we hebben duizend kleurboeken over voor jullie’, waarom niet? Hoe leuk is het om een kind blij te kunnen maken met een kleurboek. We zorgen dan altijd dat er genoeg spullen zijn voor iedereen, om jaloezie te voorkomen.”
Uitdragen van het geloof
De humanitaire hulp is beschikbaar voor elke vluchteling, ongeacht geloof of afkomst. “Ieder mens is door God geschapen en daarom is ieder mens het ook waard.” Omdat de vluchtelingenkampen zich bevinden op het terrein van het Griekse leger en de overheid, mag er niet geëvangeliseerd worden. “Door onze daden proberen wij het christelijk geloof uit te dragen en Gods liefde te laten zien. Ik denk dat een daad in deze schrijnende situatie meer kan zeggen dan duizend woorden. Wel draag ik altijd mijn ketting met de symbolen van geloof, hoop en liefde. Dat doe ik op de vluchtelingenkampen niet af. Het dragen van de ketting leidt soms tot gesprek en gelegenheid om te mogen delen van mijn persoonlijke ervaring, geloof en overtuiging. Dat is niet evangeliseren maar wél getuigen.”
Tekst en foto’s: Mirthe Verhoeff
