In deze rubriek geven leiders van christelijke organisaties ons een kijkje in wat hen inspireert. Aan de hand van zeven heel verschillende bronnen (bijvoorbeeld een bijbeltekst, een kunstwerk of een persoon) delen zij schone zaken en goede gedachten. Deze keer: Anke Plange-van Well, directeur internationale partnerschappen bij Wycliffe Bijbelvertalers Nederland.
1) Bijbeltekst: Exodus 34:6-7
Exodus 34:6-7
Toen de HEERE bij hem voorbijkwam, riep Hij: HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig, geduldig en rijk aan goedertierenheid en trouw, Die goedertierenheid blijft bewijzen aan duizenden, Die ongerechtigheid, overtreding en zonde vergeeft, maar Die de schuldige zeker niet voor onschuldig houdt en de ongerechtigheid van de vaders vergeldt aan de kinderen en kleinkinderen, tot in het derde en vierde geslacht. (HSV)
“Ik ben opgegroeid met de Statenvertaling. Thuis lees ik nu de Herziene Statenvertaling en de Nieuwe Bijbelvertaling. En met onze kinderen, tieners inmiddels, lezen we de Bijbel in Gewone Taal. Maar in alle talen kun je in deze tekst lezen hoe bijzonder Gods naam is. Als je ziet hoe die naam hier toegelicht wordt: dat is het hele Evangelie in twee verzen!”
2) Boek: ‘God Has a Name’ van John Mark Comer
“Dit gaat dus helemaal over die twee verzen uit Exodus 34. De manier waarop Comer ernaar kijkt, was nieuw voor me. Alle stukjes van de tekst werkt hij uit: hoe groot en hoe machtig God is, maar ook hoe dichtbij en barmhartig. God is een God van relatie. Het is heel bijzonder om te ontdekken hoe Hij zich in Zijn naam openbaart, Zijn wezen laat zien.”
“Deze tekst wordt door de hele Bijbel heen ook heel vaak aangehaald. En die stukjes komen allemaal samen in Jezus. Momenteel bespreken we dit boek in onze Bijbelstudiegroep. Er zit zo veel in. Het is één van de weinige boeken, waarin ik ook de noten lees.”
3) Lied: ‘In Christ Alone’
In Christ alone my hope is found;
He is my light, my strength, my song;
This cornerstone, this solid ground,
Firm through the fiercest drought and storm.
What heights of love, what depths of peace,
When fears are stilled, when strivings cease!
My comforter, my all in all —
Here in the love of Christ I stand.
In Christ alone, Who took on flesh,
Fullness of God in helpless babe!
This gift of love and righteousness,
Scorned by the ones He came to save.
Till on that cross as Jesus died,
The wrath of God was satisfied;
For ev’ry sin on Him was laid—
Here in the death of Christ I live.
There in the ground His body lay,
Light of the world by darkness slain;
Then bursting forth in glorious day,
Up from the grave He rose again!
And as He stands in victory,
Sin’s curse has lost its grip on me;
For I am His and He is mine—
Bought with the precious blood of Christ.
No guilt in life, no fear in death—
This is the pow’r of Christ in me;
From life’s first cry to final breath,
Jesus commands my destiny.
No pow’r of hell, no scheme of man,
Can ever pluck me from His hand;
Till He returns or calls me home—
Here in the pow’r of Christ I’ll stand.
“Ik heb dit lied geleerd, toen ik op Bijbelschool in Engeland zat. Het was daar een van de favoriete liederen. Nog steeds zing ik het lied het liefst in het Engels. Er zitten gedeeltes in, die mij echt raken. Dat begint al met de manier waarop je in het eerste vers je vertrouwen in Jezus uitspreekt. Maar ook het laatste vers is zo mooi!”
“De tekst heeft een theologische diepte die ik vanuit mijn reformatorische achtergrond heb meegekregen. Ik zie ook weer links met Exodus 34. Het gaat over de kracht en macht van de Heer, over álles. Die kracht heb ik meer dan eens in mijn werk mogen zien. En dan heb ik het ook concreet over het Bijbelvertaalwerk waar we ons met Wycliffe voor inzetten. Zoals een kerkleider in Benin eens tegen mij zei: ‘God is zo machtig: Hij spreekt mijn taal!’ Door een Bijbel in zijn eigen taal ervoer hij God ineens heel dichtbij.”
4) Gebeurtenis: Wycliffe Global Gathering
“De Global Gathering is een grote Wycliffe-conferentie die – normaal gesproken – eens in de vier jaar georganiseerd wordt. Daar ervaar je dat het vertalen en verspreiden van de Bijbel één grote, wereldwijde beweging is. Dat is ook een van de redenen waarom ik voor Wycliffe Bijbelvertalers ben gaan werken. In 2020 kon de conferentie niet doorgaan, vanwege corona. Dus in november 2024 kwamen we voor het eerst in acht jaar weer bij elkaar, in Zuid-Afrika. Toen kon je zien dat Gods Geest – onder alle omstandigheden – doorgaat. Er waren meer dan honderd organisaties uit de hele wereld, waaronder veel mensen uit Afrika en Azië.”
“Die beweging is in acht jaar tijd veel breder en internationaler geworden. Zelf zat ik bijvoorbeeld in een tafelgroepje met mensen uit Soedan, Polen, Brazilië, Zuid-Korea en Hong Kong. Niemand van ons had Engels als moedertaal! Het is ook prachtig om te horen in hoeveel nieuwe talen er de afgelopen jaren aan Bijbelvertaalwerk begonnen is. En vooral door lokale organisaties, samen met de kerken daar, die zelfstandiger geworden zijn en het werk vaak zelf oppakken.”
“Op een gegeven moment was er een soort reidans door de conferentiezaal, met alle vlaggen. We vierden samen dat God wereldwijd aan het werk is. Hij houdt alles in Zijn hand en Hem komt alle eer toe; ook dat stond tijdens die week centraal. Het was allemaal heel bemoedigend.”
5) Persoon: Mijn man
“Ik ben veel op reis, vooral sinds ik bij Wycliffe directeur internationale partnerschappen ben. Afgelopen jaar was ik bijvoorbeeld maar liefst acht keer weg, en het waren soms best lange reizen. Mijn man staat dan altijd klaar, en zorgt goed voor onze twee tieners. Ik vind dat best bijzonder, omdat hij toch uit een cultuur komt waar onze situatie heel ongebruikelijk is. Mijn man is Ghanees.”
“In het begin voelde ik me weleens schuldig, hoor, en maakte ik allerlei briefjes: denk hieraan, denk daaraan… Maar hij is er heel relaxed onder, en doet dingen ook op zijn eigen manier. Ik zie dat er een mooie band tussen hem en de jongens ontstaat. Ze hebben het leuk samen. Maar gelukkig zeiden ze laatst, toen ik weer thuiskwam: ‘We hebben het leuk gehad met ons drieën, maar weet je wat nog leuker is? Met ons vieren!’ Ik hoop dit jaar dan ook kortere reizen te hebben.”
6) Plek: Madagaskar
“Ruim twee jaar heb ik in Madagaskar gewerkt. Het is een prachtig eiland, met een mooie mix aan mensen. De eerste keer dat ik er op het vliegveld aankwam, viel me al op hoe bijzonder het daar is. Het hoort bij Afrika, maar de bevolking is meer Aziatisch. En het landschap is ook heel divers.”
“Vóórdat ik naar Madagaskar kwam, ben ik zendeling geweest in Papoea, Indonesië. Daar voelde ik me als vrouw – ik was nog single – beschermd door de lokale bevolking. Ik dacht dat het in Madagaskar ook wel zo zou werken. Maar in Madagaskar stond ‘alleenstaand’ voor ‘beschikbaar’. Het was lastig om uit te leggen dat dit niet zo was.”
“We werkten er met partnerorganisaties die geen christelijke identiteit hadden. Ook dat vond ik lastig. We zetten ons onder andere in tegen de verspreiding van hiv en aids, en ik had verwacht dat we dat zouden doen op basis van waarden en normen zoals trouw aan je partner. Maar die insteek had niet iedereen. Het bleek ingewikkeld om een ‘common ground’ te vinden. Ik miste de holistische aanpak die ik vanuit Papoea kende. Daar stond een heel team om me heen, en leerde ik om het bredere perspectief te zien: Wat betekent het leven?”
“Intussen werkten we in Madagaskar ook nog eens in heel afgelegen gebieden. Zo moesten we een keer vijf rivieren over om bepaalde mensen te bereiken. En over die vijfde rivier moesten we zelf onze brug aanleggen. Nou, dan kom je jezelf wel tegen!”
“Uiteindelijk heb ik er vooral veel van geleerd. Het zijn ervaringen geweest die nu heel waardevol blijken te zijn in mijn rol bij Wycliffe Bijbelvertalers, met name in de ondersteuning van collega’s in het veld. Ik kijk daarom in dankbaarheid terug. En – zoals ik al zei – het blijft een prachtig eiland, met mooie mensen.”
7) Kunst: Solitaire-speelbord uit Madagaskar
“Mijn hele woonkamer is een soort museum, met kunst uit allerlei delen van de wereld. Ik heb ruim tien jaar in verschillende landen gewoond. Toen ik in 2006 in Nederland terugkwam en hier een huis moest inrichten, dacht ik eerst: tja, wat zet ik hier nou zoal neer? Maar ik had natuurlijk van alles bij me. De kunstenaars zijn vaak anoniem, maar ze hebben prachtige dingen gemaakt.”
“Als ik er iets uit mag pikken, is het deze versie van Solitaire uit Madagaskar. De knikkers zijn allemaal gemaakt van kostbaar gesteente met verschillende, meer en minder bekende namen. Ik moet dan denken aan de veelkleurigheid en kostbaarheid van mensen in Gods Koninkrijk: de één is misschien minder bekend dat de ander, maar iedereen heeft zijn of haar eigen waarde.”
